10 trapných otázek o očkování: odpovídá dětský lékař Fjodor Katasonov
Různé / / November 06, 2023
Shromáždili jsme to, o čem jste opravdu chtěli vědět, ale styděli jste se zeptat.
V tomhle série V článcích známí odborníci odpovídají na otázky, které je obvykle trapné klást: zdá se, že už to všichni vědí a tazatel bude vypadat hloupě.
Dnes mluvíme s pediatrem Fjodorem Katasonovem o tom, proč potřebujeme očkování a co se stane, když je odmítneme.
Fedor Katasonov
1. Jak vakcíny fungují?
Vakcíny se spoléhají na přirozený obranný systém těla. Při očkování je naším úkolem vyvolat reakci imunitního systému a vycvičit jej k boji s konkrétní infekcí. Je to dáno tím, že zjednodušeně řečeno každý patogen – virus nebo bakterie – obsahuje nějaký unikátní protein nebo skupinu proteinů.
Tuky a sacharidy jsou u všech zvířat stejné, ale bílkoviny jsou tím, co nás odlišuje, a to nejen různé druhy, ale i různé jedince. Například dělení na krevní skupiny je právě dělení na základě bílkovin červených krvinek, které někteří lidé mají a jiní ne.
Takže tyto jedinečné proteiny – říkáme jim antigeny – jsou znakem, kterým imunitní systém rozlišuje, co je nebezpečné od toho, co nebezpečné není. A právě ty jsou obsaženy ve vakcínách.
Jednou z hlavních zbraní imunitního systému jsou protilátky. Jsou to proteiny, které se vážou na antigeny. K produkci protilátek a boji s infekcí potřebuje imunitní systém čas – několik dní až dva týdny. A to je právě smyslem očkování – abychom nepromarnili tento čas.
Pokud se jako součást vakcíny vytvoří protilátky proti antigenu, pak během tohoto procesu není tělo v ohrožení.
Pokud jsou produkovány jako odpověď na antigen v patogenu, patogen si podmaní tělo a způsobí nemoc a její následky, včetně smrti.
Jakmile je imunitní systém vycvičen, může „za běhu srazit“ ty viry a bakterie, proti kterým byla vakcína očkována.
Očkování je tedy tréninkem naší přirozené obranyschopnosti bojovat s konkrétním patogenem za příznivých podmínek – v nepřítomnosti právě tohoto patogenu. A to je zisk času (a taktická výhoda) v boji proti infekci, protože učení během bitvy může být zdrženo.
2. Vakcíny obsahují rtuť, hliník a další jedy. Je to nebezpečné?
Za prvé, rtuť a hliník sám o sobě není jed. Jed je obecně každodenní pojem, v medicíně je vše dáno cestou podání a dávkou. Například rtuť se špatně dýchá, ale pití je bezpečné.
Za druhé, moderní vakcíny neobsahují soli rtuti, navzdory jejich bezpečnosti.
Hliník se také ve vakcínách nepoužívá vždy, ale někdy je to nutné. Faktem je, že náš imunitní systém není tak hloupý, aby na jakoukoli maličkost reagoval systémovou reakcí. Když stačí nenasadit celý organismus na místě, ale řešit invazi na místě, „problémy jsou vyřešeny“ na místní úrovni. A některé antigeny vakcíny nejsou dostatečně dráždivé pro navození systémové, trvalé ochrany.
Aby si jich imunitní systém všiml, musíte k nim připojit „majáky“ – dráždivé látky, které k sobě přitáhnou imunitní prvky a zároveň je zavedou k antigenu. Bez nich se vakcína jednoduše rozpustí v tloušťce svalu a nebude mít žádný účinek.
Pokud jde o škodlivost, jak jsem řekl, otázka je v dávce. Hliník je třetím nejrozšířenějším prvkem na Zemi a jeho stopy se nacházejí v pitné vodě (1–2 % denně spotřebovaného hliníku), potravinách (95 % denně spotřebovaného hliníku), vzduchu, deodoranty, kosmetika a tak dále. Ústy se do těla dostává 4 000–5 000 mcg denně (až 5 milionů mcg denně u těch, kteří užívají antacida), dech 4–20 mcg denně (až 25 000 mcg u lidí žijících v průmyslových oblastech), 50 000–70 000 při použití deodorant.
Jedna vakcína obsahuje několik set mikrogramů hliníku (v závislosti na vakcíně), které se aplikují jednorázově. Je jasné, že v celkové spotřebě hliníku jde o kapku v moři.
Třetím známým „jedem“ ve vakcínách je formaldehyd. Ve vakcínách se skutečně může nacházet ve stopových množstvích. Zůstává tam i po dezinfekci vakcíny, což znamená, že zajišťuje její sterilitu.
Formaldehyd ale nejenže není jed sám o sobě – je účastníkem našeho metabolismu, to znamená, že tělo má všechny prostředky, jak jej využít.
Celková dávka formaldehydu, kterou dítě dostane s očkováním nad 2 roky, je do 0,8 mg. Přirozený obsah formaldehydu v těle zdravého pětikilového dítěte je přitom přibližně 1,1 mg, což je 1500krát více než v jakékoli vakcíně.
Za 2 roky dítě nedostane ve vakcínách ani tolik, co obsahuje již ve věku 2 měsíců.
3. Způsobují vakcíny komplikace, včetně autismu a alergií?
Komplikace není úplně správný termín pro očkování. Očkování není nemoc. Říkáme „nežádoucí reakce“.
Faktem je, že samotná reakce na vakcínu je nejen žádoucí, ale je také podstatou očkování. Proto se neobáváme přítomnosti reakce, ale ve vzácných případech její redundance. A pokud mluvíme o nejzávažnějších reakcích, které jsou extrémně vzácné a ještě vzácněji vedou ke smrti, pak jsou to hlavně ty anafylaktický reakce – tedy prudká alergie na jednu ze složek vakcíny. Většina pediatrů, kteří očkují děti každý den po celá léta, se s takovou reakcí nikdy nesetká. Ale právě kvůli tomu je potřeba mít v očkovací ordinaci protišokovou lékárničku a nedoporučuje se očkovat doma.
Alergie na vakcínu je docela možná, i když extrémně nepravděpodobná.
A vznik alergie na něco jiného po očkování - to si lze teoreticky představit (alergie je imunitní proces a očkování funguje na imunitní systém), ale to není pravděpodobnější než rozvoj alergie, například po akutní respirační virové infekci, která také postihuje imunitní systém Systém.
Co se týče autismu, tak tato problematika je ve 20. letech 21. století opravdu dost ostudná. Autismus - vrozený stav nervové soustavy, který je způsoben genetikou a v malé míře i škodlivými faktory v těhotenství. Za posledních 30 let, ať se snažili sebevíc, nedokázali najít žádnou souvislost mezi autismem a očkováním. Myslím, že tento mýtus lze již odepsat, není v něm ani zrnko zdravého rozumu, na rozdíl od stejných selhání imunity, které mohou být ve velmi vzácných případech spojeny s očkováním. Ale tyto případy jsou tak vzácné a tak multifaktoriální, že je prakticky nemožné je spojit s vakcínou.
4. Jsou živé vakcíny nebezpečné?
Všechny vakcíny jsou bezpečné – jsou to nejbezpečnější léky v medicíně. Živé vakcíny obsahující oslabené viry nebo bakterie nemohou způsobit onemocnění u zdravého dítěte. Existují však situace, kdy živé vakcíny raději nepodáváme nebo je odkládáme. Faktem je, že v organismu s oslabenou ochranou mohou vakcinační mikroorganismy opět získat patogenní vlastnosti.
K takovým případům řadíme onemocnění (imunodeficience, vrozené nebo získané), stavy (imunosuprese v důsledku medikamentózní léčby) a také období nitroděložního vývoje. Živé vakcíny se nejlépe podávají 3 měsíce před zamýšleným datem. početí, a pak si dát pauzu až do porodu. Během kojení můžete být v případě potřeby očkováni živými vakcínami.
Důležitým rozdílem mezi živými vakcínami je jejich vzájemná kombinace: podávají se buď ve stejný den, nebo s odstupem 28 dnů. Neživé vakcíny žádná taková omezení nemají.
5. Proč se nechat očkovat, když nemoc překonáte a získáte trvalejší imunitu?
Za prvé to není pravda. Trvanlivost imunity se často mírně liší.
Za druhé, očkování je snadno tolerovatelné a nenutí vás měnit plány. Nemoc není jen nouzová změna plánů, ale také pravděpodobnost komplikací, hospitalizace a úmrtí. Jedná se o šíření infekce a její přenos, a to i na osoby, pro které je ještě nebezpečnější – imunokompromitované nebo těhotné.
Tuto otázku si nekladou rodiče, kteří se potýkají se spalničkami, těžkými planými neštovicemi, černým kašlem, meningokokem, chřipkou atd.
Nemluvím o hepatitidě B, kterou můžete dostat jen jednou za život. Rizika očkování a rizika onemocnění jsou tak rozdílná, že očkování je jedním z nejnekontroverznějších typů lékařského zásahu. Nikdo jiný nemá pilulky nebo operace, pokud vím, není tam tak markantní poměr rizika.
6. Pokud své dítě očkujete, určitě neonemocní?
Záleží na nemoci. Očkování je specifické, obecně „nezvyšuje imunitu“. Chrání pouze před tím, proti čemu mají chránit.
Účinnost vakcín se liší, obvykle od 40 % (neúspěšná vakcína proti chřipka) až 99 % (rubeola). Odlišně se také posuzuje účinnost. Vakcína může chránit před nemocí, těžkým onemocněním, komplikacemi, hospitalizací, potřebou antibiotik, smrtí a šířením nemoci. Všechny tyto body se používají k výpočtu vaší efektivity.
Obecně ale můžeme říci, že při včasném udržení očkovacího stavu je dítě či dospělý chráněn celkem dobře.
7. Snese dítě určitě tolik očkování? Oslabí se jeho imunita?
Očkování jsou činky pro imunitní systém. Neoslabují ji v žádné fázi, pouze ji posilují. Při podávání více léků najednou nehrozí prakticky žádná další rizika.
To, co limituje počet očkování, není schopnost imunitního systému je zpracovat (a zvládne je, i když uděláme 100 vakcín na jeden zátah), ale stres, který dítě dostává.
Nepodáme 10 injekcí najednou, ale rozložíme to na 2-3 návštěvy, takže dítě v zásadě opět vstoupí do zdravotnického zařízení z vlastní vůle.
8. Je nutné očkovat proti nemocem, které se v zemi již nevyskytují?
Ne, jen při cestování. Například žlutá zimnice nebo japonská encefalitida se v Rusku nevyskytují, takže je není třeba dělat.
Ale všechny nemoci, které existují v očkovací kalendář, na území bývalého SSSR existují a kvetou (kromě divoké obrny).
9. Mohou léky nebo nějaké postupy nahradit vakcíny?
Ne, žádné léky ani postupy nemohou nahradit vakcíny.
Jediné, co je v účinku podobné, jsou imunoglobuliny, tedy protilátky, které se do těla dostávají zvenčí. Říká se tomu pasivní imunizace (tělu dáváme hotové protilátky, místo abychom je učili je vytvářet). Není to vždy účinné a ne všechny nemoci mají léky. Někdy se ale používá, když je aktivní imunizace (tedy očkování, kdy si tělo samo vytváří protilátky a pamatuje si, jak na to) již pozdě.
Z hlediska preventivního účinku se však očkování nic nevyrovná.
10. Co se stane s dítětem a společností, když odmítneme očkování?
Vzpomeňte si na pandemii – bude to totéž, jen povýšené na moc. Masivní řádné vzdělávání se stane nemožným, dětská úmrtnost exponenciálně vzroste a následně i úmrtnost dospělých. Zvýšená potřeba antibiotik nás zavede do předpenicilinové éry, protože se zvýší rezistence na antibiotika. Populace Země začne klesat, ekonomika zažije obrovskou ránu.
Naštěstí je to prostě nemožné. Je to jako vyhodit do povětří jaderná bomba nad mým rodným městem. Takový krok do dávné minulosti nikdo neudělá.
Více odpovědí na trapné otázky🧐
- 10 trapných otázek o kočkách a jejich chování: odpovídá zvířecí psycholog Sasha Rausch
- 10 trapných otázek o lécích: odpovídá lékárnice Victoria Bueva
- 10 trapných otázek o rakovině: odpovídá onkolog Ilya Fomintsev
- 10 trapných otázek o silovém tréninku: odpovídá trenér Michail Prygunov
- 10 trapných otázek o zdraví žen: odpovídá gynekolog Dmitrij Lubnin